Koniak prosto z Francji

Koniak to rodzaj napoju alkoholowego typu winiak, zawierającego ok. 40-45% alkoholu i produkowanego w okolicach miejscowości Cognac w departamencie Charente we Francji. Na terenie Unii Europejskiej nazwa "koniak", a ściślej "cognac" zastrzeżona jest wyłącznie dla produktów z tej lokalizacji.

Oznaczenia wieku

W zależności od długości leżakowania koniaki oznaczane są kodami:

V.S. (Very Special) lub *** – leżakujące w dębowych beczkach co najmniej dwa lata.

V.S.O.P. (Very Superior Old Pale) lub Réserve – co najmniej cztery lata leżakowania.

Napoléon – co najmniej sześcioletnie.

X.O. (Extra Old) lub Vieille Réserve – także co najmniej sześcioletnie; od roku 2016 co najmniej dziesięcioletnie

Produkcja dzieli się na cztery etapy:

1. Zbiór

 W produkcji koniaku używa się tylko trzech określonych odmian białych winogron, jednakże głównie jest to odmiana ugni blanc (znana też jako trebbiano). Zbiory przypadają na październik i trwają zawsze jak najkrócej. Następnie owoce poddawane są zgnieceniu w młynkach lub prasach w celu uzyskania moszczu. Ten z kolei przelewany jest do zbiorników, w których dochodzi do fermentacji.

2. Destylacja

 Po tygodniu uzyskane wino poddawane jest destylacji, której wynikiem jest 28% alkohol zwany "brouillis". Tenże alkohol poddawany jest następnie kolejnej destylacji, z której uzyskuje się 70% eau-de-vie. Z ok. 8 l wina uzyskuje się 1 l eau-de-vie. Dodatkowo prawo nakłada na wytwórców obowiązek ukończenia destylacji przed ostatnim dniem marca, gdyż wiosna, a przez to wyższa temperatura mogą negatywnie wpłynąć na jakość wina. Aparatami do destylacji są alembiki – miedziane kotły ogrzewane ogniem.

3. Dojrzewanie

 Kolejnym etapem jest dojrzewanie. Do produkcji beczek dopuszcza się tylko jeden lub dwa gatunki dębu i to z jednego regionu. Oprócz tego dąb musi spełniać także inne warunki: mieć 100 lat, być zdrowy i prosty. Drewno takie cięte jest na kloce wysokości beczki, rąbane na kawałki i suszone przez kilka lat. Beczki wytwarzane i naprawiane są ręcznie, narzędziami przekazywanymi z pokolenia na pokolenie.

4. Kupażowanie

 Ostatnim etapem jest mieszanie, gdyż "woda życia" z jednej beczki nie jest jeszcze koniakiem. O zestawieniu decyduje szef piwnicy (franc. "maître de chai") - miesza on poszczególne eau-de-vie, używając do tego celu wyłącznie powonienia, tak, aby efektem był koniak zgodny z wzorcem.